wtorek, 1 listopada 2011

ANGOLA !!!

Fajnie jest być Angolczykiem (É Dreda ser Angolano), reż. Pedro Coquenão Pires, Família Fazuma, Angola 2009, język portugalski z polskimi napisami, (65’).
 
W luandyjskiej taksówce – candongueiro, nadaje Radio Dreda, najnowsza stacja radiowa w Luandzie. António, jej prezenter, oddaje głos muzykom, poetom, pisarzom, twórcom Kuduro i Hip Hopu a także zwykłym mieszkańcom Luandy. Szalona audycja, „tworzona z myślą o ludziach, przez ludzi i dla wszystkich ludzi”. Krążąc po spowitym pyłem mieście taksówka przenosi swoich pasażerów w odległe zakamarki Luandy. Odwiedza prekursora Kuduro Dj Sebem, Roque Santeiro - największy plac w Afryce, asystuje tańcom ulicznym, wjeżdża do musseques, popada też w konflikt z angolską policją. Realizacja jednego z najważniejszych kolektywów artystycznych z Angoli – Família Fazuma.






Opowieści z Luandy, Oby obrodziły Pitangi  (Histórias de Luanda, Oxalá cresçam Pitangas), reż. Kiluanje Liberdade, Ondjaki, Angola/Portugalia 2007, język portugalski z polskimi napisami, (62’). 
Portret stolicy Angoli – Luandy. Trzydzieści lat po odzyskaniu niepodległości i trzech latach pokoju, miasto zaprojektowane dla pół miliona mieszkańców zamieszkują obecnie cztery miliony ludzi. Barwny, pulsujący tygiel kultur, wierzeń i języków. Przybysze z najodleglejszych prowincji skupieni w Luandzie, sercu Angoli odkrywają przed nami różne modele życia i sposoby spojrzenia na luandyjską rzeczywistość. A wszystko w realizacji Ondjakiego, jednego z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy angolskich młodego pokolenia i Kiluanje Liberdade młodego angolskiego reżysera.






Luanda, Fabryka Muzyki  (Luanda, A Fábrica da Música), reż. Inês Gonçalves, Kiluanje Liberdade, Angola/Portugalia 2009, język portugalski z polskimi napisami, (54’).
W biednych dzielnicach stolicy Angoli właściciel miejscowego studia nagrań DJ Buda skupia wokół siebie okolicznych mieszkańców, pragnących zaistnieć w świecie muzyki Kuduro, jednego z najoryginalniejszych gatunków muzycznych ostatnich lat wyrosłych na kontynencie afrykańskim i rozpropagowanych w Europie min. przez takie grupy jak Buraka Som Sistema. Opowieść o radości płynącej z tańca i muzyki wśród trudnych warunków panujących w musseques Luandy; a zarazem lekcja o sile, energii i drapieżności zawartej w ulicznym Kuduro, zdecydowanie bardziej szorstkim od wersji znanych z europejskich parkietów.