VAMOS DESCOBRIR ANGOLA! – Powstały w 1948 roku ruch zrzeszał młodych synów i córki ziemi Angolskiej zarówno czarnych, białych i Metysów. „Odkrywajmy Angolę” był ruchem kulturowym z Luandy mającym za swój cel dogłębne poznanie kraju i jego afrykańskich korzeni. Propagowane hasło: „Angolanizar Angola” – „Angolizować Angolę”, odwoływało się bezpośrednio do sentymentów antykolonialnych, do poszukiwań afrykańskiej tożsamości. Na jego czele stali António Agostinho Neto (1922-1979), Viriato Francisco Clemente da Cruz (1928-1973), António Jacinto do Amaral Martins (1924-1991), Mário António Fernandes de Oliveira (1934-1989) oraz Mário Coelho Pinto de Andrade (1928-1990).
Swoją działalność zapoczątkowali na gruncie literatury. Grupa krytycznie odnosiła się do osiągnięć literatury kolonialnej, która w ich opinii nie przekazywała pełnego obrazu rzeczywistości Angoli a jedynie jej zaadoptowaną na potrzeby koloni, zniekształconą wersję. Postulowali oddanie głosu emocjom, uczuciom, afrykańskiej naturze, kładli nacisk na dogłębną analizę społeczną kraju i diagnozowanie społecznych relacji bez ulegania sentymentalizmowi i egzotyzacji, obecnymi w literaturze kolonialnej. W ich postulatach wyraźnie pobrzmiewał głos Léopolda Sédara Senghora, głównego ideologa Négritude, postulującego ponowne odkrycie i rehabilitację Afryki i Afrykańczyków. Kładziono zatem nacisk na wyodrębnienie afrykańskiej estetyki, filozofii, inteligencji, woli, siły, rozumu, sposobu życia. Poprzez cele literackie promowano rodząca się i formującą tożsamość angolską oraz poczucie narodowej wspólnoty. Tło literackie szybko oddało scenę ruchom politycznym. Dlatego już w 1953 roku „Vamos Descobrir Angola!” zostało zdelegalizowane i rozwiązane. Jego miejsce zajęła PLUA (Partia Zjednoczonej Walki Afrykańczyków Angoli), która po zjednoczeniu z kilkoma mniejszymi organizacjami przekształciła się 10 grudnia 1954 roku w MPLA (Ludowy Ruch Wyzwolenia Angoli). Na czele tej organizacji stanął António Agostinho Neto, przyszły prezydent Angoli.
