ANGOLA - W XVI wieku, w początkowej fazie kolonizacji portugalskiej słowo N’Gola w języku bantu oznaczało władcę ludu Mbundu. Portugalczycy zaczęli go używać dla określenia całego regionu. Zwyczajowo utrwalone dało nazwę dzisiejszej Angoli. Pierwszym Portugalczykiem, który dopłynął do królestwa Konga, które wraz z królestwem Ndongo i Matamba znajdowało się na terenach dzisiejszej Angoli, był Diogo Cão. Wybrzeże Angoli szybko stało się portugalską strefą wpływów, tu zakładali swoje faktorie handlowe i porty przeładunkowe (Luanda, Benguela), ważne punkty handlu niewolnikami. Swoje panowanie utrzymywali, z krótką przerwą w latach 1641-48 na rzecz Holendrów, nieprzerwanie przez niemal 500 lat. O ile linia brzegowa bezsprzecznie była podporządkowana portugalskiemu panowaniu, wnętrze kraju, mimo wielu wysiłków militarnych, aż do Konferencji Berlińskiej w 1885 roku, podczas której wyznaczono sztywne granice pomiędzy wpływami europejskich mocarstw w Afryce, nie było w pełni poddane Portugalii a kolejne próby dyscyplinowania lokalnych przywódców i szefów plemion kończyły się krwawymi konfliktami i powstaniami. Dopiero wdrożenie radykalnego planu podziału administracyjnego z początkiem XX wieku, ustabilizowało portugalskie panowanie nad całym terytorium. W 1951 roku pod wpływem opinii międzynarodowej Portugalia oficjalnie przemianowała swoje kolonie na zamorskie prowincje w ramach jednego kraju, którego stolicą stała się Lizbona, znosząc niejako kolonialne podziały. Ten formalny wybieg niewiele jednak zmienił i Portugalia, mimo radykalnego zwrotu innych państw europejskich w kierunku dekolonizacji, pozostała imperium kolonialnym. Nie tylko nowy międzynarodowy układ sił i pojawienie się nowych idei postkolonialnych w Europie stawiało portugalskie imperium w trudnym położeniu. W samych zamorskich prowincjach zaczynały działać prężnie ruchy wolnościowe. Na terenie Angoli powstały trzy silne ugrupowania, które różniły się profilem politycznym i rodowodem plemiennym. Lewicowy MPLA o profilu marksistowskim opierał się początkowo głównie na plemieniu Ambundu, FNLA (oparty na Bakongo) oraz UNITA (Ovimbundu) zdecydowanie występowały przeciw ideom komunistycznym wskazując zagrożenia jakie płynęło z wkroczenia w strefę wpływów państw powiązanych z ZSRR. Konflikt zbrojny był nieunikniony i wybuchł już w 1961 roku, przechodząc do historii pod nazwą Wojny Kolonialnej. Po upadku reżymu Marcela Caetano podczas Rewolucji Goździków w Portugalii (1974 rok), przywódca MPLA Agostinho Neto 11 listopada 1975 roku proklamował niepodległość Angoli, powołując do życia Ludową Republikę Angoli. W odpowiedzi przywódcy FNLA (Holden Roberto) i UNITA (Jonas Savimbi) utworzyli Ludowo Demokratyczną Republikę Angoli ze stolicą w dzisiejszym Huambo, co stało się wstępem do kolejnej wojny domowej. Strony konfliktu szybko zostały wciągnięte w światowy konflikt potęg. MPLA wspierane było przez blok wschodni (ZSRR, Kuba), pozostałe partie korzystały z pomocy bloku zachodniego, głównie USA, później też RPA. Konflikt zakończył się w 2002 roku wraz ze śmiercią Jonasa Savimbiego. Utworzono rząd jedności narodowej a członkowie UNITA stworzyli, tak jak wcześniej miało to miejsce w przypadku MPLA, partię polityczną. Przeprowadzano wolne wybory parlamentarne, do tej pory jednak nie rozpisano nowych wyborów prezydenckich, przez co obecny prezydent José Eduardo Dos Santos piastujący swoje stanowisko w zasadzie od 1979 roku, stał się obiektem powszechnej krytyki społeczeństwa angolskiego. Od czasu podpisania traktatów pokojowych Angola jest jednym z najprężniej rozwijających się krajów Afrykańskich. Bogate złoża ropy naftowej i zasoby diamentów są podstawą wzrostu gospodarczego a także niezwykłego boomu budowlanego. Równolegle z prężnym rozwojem ekonomicznym Angola od kilku lat pozostaje wylęgarnią najciekawszych zjawisk muzycznych i artystycznych w skali światowej.
ANGOLA SOUNDTRACK - The Unique Sound Of Luanda (1968-1976), Analog Africa No. 9 wydana w 2010 roku przez wytwórnię Analog Africa, specjalizującej się w afrykańskiej muzyce lat 60, 70 i 80 ubiegłego wieku. Jak podkreślają wydawcy, zawiera mieszankę pochodzącą z najlepszej, złotej ery angolskiej muzyki.
