ROQUE SANTEIRO do niedawna był największym placem handlowym pod otwartym niebem w Afryce. Jego nazwa pochodzi od brazylijskiej telenoweli, popularnej w latach 80-tych, równolatki angolskiego placu. W pogrążonej wojną domową Angoli tylko niewielki procent uprzywilejowanych miał dostęp do oficjalnego handlu sklepowego dlatego umiejscowiony w doskonałej, centralnej lokalizacji Luandy, w okolicach portu, Roque Santeiro szybko stał się podstawowym miejscem handlowym stolicy ale również podstawowym źródłem utrzymania dla setek luandyjskich rodzin. Asortyment był niezwykle bogaty, od produktów spożywczych, przez towary luksusowe, budowlane, kontrabandę, broń i wszelkiego rodzaju usługi łącznie z licznymi rozrywkami min. w postaci kina. W związku z dynamicznym rozwojem Angoli po 2002 roku, lokalizacja, w której znajdował się Roque Santeiro stała się niezwykle atrakcyjna dla prężnie rozwijającego się biznesu ale również dla wielu deweloperów, ze względu na bliskość atlantyckiego wybrzeża. Dlatego władze zdecydowały o przeniesieniu placu na przedmieścia Luandy tłumacząc swoją decyzję marnymi warunkami higienicznymi targowiska, rosnącą tam przestępczością i działalnością gangów. Nikt spośród sprzedawców nie był zadowolony z przenosin. Nowa lokalizacja, Panguila, mimo zaopatrzenia w pełną infrastrukturę sanitarną, prąd, nowoczesne stragany, parkingi, luksusowe restauracje, banki i posterunki policji jest oddalona od centrum Luandy o dwadzieścia kilometrów. Problemem jest transport, drogi zarówno dla handlujących, jaki i klientów a także czas potrzebny na dojazd na targowisko. Niewątpliwie przenosiny Roque Santeiro jest również decyzją polityczną, której celem jest przeniesienie biednej dzielnicy i jej klientów poza obręb nowej nowoczesnej stolicy, jednego z najdroższych miast świata.
